Tijdens een avond wandeling vonden we vlak voor thuis komst een grote zeenaald op het strand. Toen we hem op wilden pakken bleek hij nog te leven.

Toen we hem in zee legden deed hij geen enkele poging om weg te zwemmen, maar ging wel over in rugslag. We hebben hem toen meegenomen naar ons strandhuisje waar we een rood teiltje gevuld hebben met zeewater en wat wier om te zien of hij vanzelf op krachten zou komen.

Inderdaad was hij de volgende dag een stuk levendiger en actiever.

We zijn toen met een emmer met zeenaald tot ver achter de branding gelopen en hebben hem voorzichtig vrijgelaten achter het bulderende geruis van de branding. Blij om zijn vrijheid terug te hebben dook hij meteen de diepte in. We hopen dat hij nog een lang leven voor zich heeft.