Op 25 maart 2012 hebben we een bezoek gebracht aan Dunkirk vanaf Gravelines. Vanaf Gravelines volgden we de Route des Dunes en Route de Mardyck, wat bij mooi weer vast een prachtige route had kunnen zijn, maar wij hadden enorme mist en een grauwe dag. Het eerste doel was de Dig du Braeck. De mist was inmiddels zo dik geworden dat we de overkant van het kanaal niet konden zien. Dit is aan de zuidkant van Dunkirk.
Veel bijzondere vondsten hebben wie hier niet gedaan en met de kou hielden we het ook niet heel lang uit op het stuk strand tot de haven uitgang. We hebben het gehouden bij een paar korte stops waarna we weer gingen opwarmen in de auto, de meegenomen vondsten:
Langzaam aan werd de mist minder.
Aan het einde van de dijk, zijn we via de vuurtoren van Dunkerque naar het historische strand van deze stad gereden alwaar we een hotel hebben opgezocht.
Zelfs met het grauwe weer was het prachtig om de Art-Deco en Art-Nouveau gevels en de leuke smalle straatjes te bewonderen. Het laatste deel van de middag hebben we over het strand gewandeld, alwaar we voor de rijke gevels een hand gruis hebben meegenomen. In de bocht van de dijk ontdekten we kleine rode schelpjes die qua kleur duidelijk tussen de andere schelpen opvielen. Het bleken Korfschelpjes te zijn. Uiteindelijk vonden we 32 stuks, waarvan 8 doubletten. Ook bijzonder was een gebochelde mantel en ik sprong bijna een gat in de lucht toen ik mjn eerste olifantstand vond. De bocht was een zeer rijk schelpen stuk. Anneke was het op een gegeven moment zat en is op de hotelkamer gaan tekenen. Ik kon het toch niet laten en ben terug gegaan naar het strand waar ik nog 3 olifantstanden vond op ongeveer dezelde plek als waar de eerste gevonden was.
Dit was wat we totaal gevonden hebben:
Al met al was het meer dan de moeite waard en werd het tijd om te eten en te slapen zodat we de volgende dag met mooier weer wakker konden worden voor onze laatste dag in Frankrijk. Met prachtig weer zaten we aan het ontbijt. De luxe van de maandagmorgen op een door-de-weekse-dag buiten het seizoen in een hotel is dat je het soms kunt treffen dat het hotel er is voor jou. Er is een tafel gedekt en alle broodjes en al het beleg dat er staat is voor jou. Het personeel is er voor jou en het uitzicht is er voor jou, nou ja dat laatste natuurlijk niet helemaal, maar het voelt wel zo.
Vlak voor het weggaan vanaf het balkon van ons hotel nog even een foto gemaakt van het stuk strand dat zo rijk was in zijn vondsten.