In het voorjaar van 2012 wilden we de Noordzee-kust van Frankrijk bezoeken om daar de stranden te bekijken. We hebben er vier dagen voor uitgetrokken en de eerste dag wilden we naar Calais. Op vrijdag 23 maart 2012 zijn we om 9:00 uur vertrokken vanuit Utrecht naar Calais. De planning was simpel, maar helaas ging het bij Brugge mis. We namen niet de afslag naar de E40 (Oostende), maar we gingen via de E17 naar Kortrijk. Via een enorme omweg kwamen we uiteindelijk toch weer terug op de A16 naar Calais. De geplande reis van 3 uur en 30 minuten werd 4 en een half uur. Daar stond tegen over dat we een mooi stukje van het Franse land gezien hebben, dat we vanaf de snelweg voorbij gereden zouden zijn. Terug op onze geplande route gingen we via de D940 naar de zuidkant van Calais. Op de Digue Gaston Berthe checkten we in in Hotel Restaurant de la Plage. Dit ligt ten zuiden van de haven waar het veer naar Dover vertrekt.

Nadat we de hotelkamer voorzien hadden van onze spullen zijn we meteen naar buiten gegaan. Het was prachtig mooi, zomerachtig weer, en na een lange zit in de auto werd het tijd om de benen weer eens te strekken. Op naar het strand!

Vanaf het hotel liepen we zuidwaarts het strand op. Het was al een paar dagen oostenwind geweest, dus de verwachtingen waren hoog. Aan het einde van de dag zou het water pas op zijn laagst staan, dus besloten we de vloedlijn als eerste te doorzoeken. Het was in deze vloedlijn dat het ons opviel hoeveel tapijtschelpen (Venerupis senegalensis) en zaagjes (Donax vittatus) er waren, vooral veel doubletten. Ook landsoorten als de Stompe moerasslak (Viviparus viviparus) en de Slanke duinhoren (Cochlicella acuta) lagen er in redelijke aantallen. De leukste vondsten waren koffieboontjes (Triva sp.), dar die op onze Nederlandse stranden zeldzaam zijn.

Anneke was zoet met het fotograferen van de strandhuisjes.

Even voorbij de grote bunker die op het strand ligt, zeg maar in het verlende van de Rue du Fort Lapin, besloten we om terug te lopen.

Het water was nog niet op zijn laagst, maar er waren wel al behoorlijke houtbanken bloot komen te liggen en die zijn altijd leuk om te doorzoeken. Het duurde dan ook niet lang tot Anneke melde dat ze een Witte wenteltrap gevonden had.

Daarna volgden tolhorens, priktolhorens en ook 2 fluweelhorens. Aan de waterkant verzamelden we in totaal 11 Bonte mantels. Kortom een prima dag met veel voor ons nieuwe soorten, en dan vergeet ik nog bijna de (beschadigde) sleutelgathoren.

Wat ik altijd weer bijzonder vind om te constateren is dat je 's ochtends in plât Utregts afscheid neemt van je buren en dat, een paar uur later, als je op het terras zit iemand uit het reisgezelschap aan je vraagt wat rosé is in het Frans. De wereld is eigenlijk wonderlijk klein.

Aan de einde van de dag zijn we via de Noordkant van het strand en de pier gewandeld.

Wat voor ons Nederlanders een bijzonder constatering was was het ontbreken van de ons zo vertrouwde Strandschelpen.

De volgende morgen zijn we naar de vuurtoren van Calais gereden en hebben we in het centrum brood en beleg gekocht.

Toen is de noodzaak begonnen om elke dag een Baguette Épi te kopen. Wat is dat lekker stokbrood. Maar we dwalen af, na wat door het centrum te hebben gewandeld en de kerk bekeken te hebben werd het tijd om te gaan. De planning was om bij Les Hemmes D'Oye of bij Les Huttes D'Oye de volgende stop te hebben.